Видео

Bizi seven insanlar dahil, bu kalıpsal teselli sözlerine başvurmalarındaki en etkili neden belki de tam olarak nasıl teselli edeceğimizi bilememek olabilir. Yani teselli konusunun her gün yaşanmayan kayıplar sonucu başvurulması nedeniyle deneyimli bir tesellici olunamaması yer alıyor olabilir. Ayrıca bahsettiğiniz türden empati içeren bir anlama içeren tesellicilik toplumsal düzeyde, nesilden nesile aktarılabilen bir beceri değil gibi. Belki de toplumsal düzeyde oturulup hüzün yaşayan ve yas tutan kişinin ihtiyacının ne olduğunu anlamamızı sağlayacak farkındalıklar ve düşünme sistemleri konusunda TV lerde radyolarda ve sizin ki gibi RUclips kanallarında eğitilmemiz gerekebilir. Bazen hüznün bitmesi değil, tam anlamıyla yaşanması gerekiyor olabilir. Üzülen kişinin kendini sıkması tutması vb nedenlerle katıla katıla ağlayamaması ya da kaybedilen kişinin kendisi için anlamını aktaramaması bunu paylaşamaması nedeniyle bir kasılma, içinde bir kütle olarak kalması söz konusu olabilir. Sadece ölüm gibi kayıplar için değil, insanın kendi içinde aşamadığı başka duygularda da insanın bunu isyanlarıyla, anlamsızlandırmalarıyla, kabul edememişlikleriyle bir başkasına anlatmasına ihtiyaç vardır. O paylaşımı yapıp, göz yaşlarını döküp, içinde kalan kütlenin akıp gitmesine ihtiyaç vardır belki de. "Bu duyguları aşamıyorsan psikoloğa git" deyip kestirip atmak, duygusal sıkışmışlık yaşayan kişide bir endişe oluşturabilir. Hissettiklerinn psokologluk düzeyde olduğunu düşünmüyorken birden bir rahatsızlık gibi önüne konması o kişiyi korkutabilir. Ve sinirlendirebilir de. O nedenle önce samimice dinleyip, onun kendini daha iyi ifade etmesini sağlayacak ufak dokunuşlarla konuşmasını derleyip roparlamasına yardımcı olmak gerek. Sonrasında da bulunduğu aşamada bunları hissetmesinin normal bir şey olduğunu, ne zaman ihtiyacı olursa onu dinlemeye hazır olduğumuzu belirtmekte yarar görüyorum. Kişinin kaybettiği kişi ile olan eski zaman iletişimsizliklerinden kaynaklı aktaramadığı duygu ve düşünceleri varsa onları da açılmasını sağlayarak bir nevi bizim üzerimizden ölen kişiye anlatıyor gibi hissettirip rahatlamasını sağlamaya çalışmalıyız. Bazen sadece dinlenilmeye ihtiyaç duyarız. O dışavurumları yaşamaya...

Zaman zaman hüznün yanına eşlik eden duygulardan "kaygı"nın nedeni ne olabilir diye düşünmeden edemedim. Çok değer verdiğim ve kişilik olarak da beğendiğim, yaşamları süresince çevrelerinde yakın ve samimi bağıntılar kurmuş tanıdığımız sevilen insanları kaybettiğimde hissettiğim bir kaygı duygusu var bende de. Kökeni sizinki ile aynı olmayabilir. "Acaba benim hayatım da onların ki kadar anlamlı ve kapsamlı olabilecek mi" türünden bir kaygı bu. Bir ağaç gibi yaşamış insanlar bunlar. Erken yaşlarımdan beri insan dışındaki canlıların kusursuzca kendileri olabildiğine inanırdım. Bir kedi mükemmelen bir kedidir. Bir kedi gibi düşünür, bir kedi gibi yaşar, Yaşaması için ne gerekiyorsa genlerindeki bilgiler doğrultusunda onları mükemmelen yapar. EN AZINDAN YAPMAYA ÇALIŞIR. Ama insanların bazıları yaşadıkları içsel tereddütler, asosyaliteler, iletişimsizlikler, aşırı mükemmeliyetçilikler gibi nedenlerle potansiyellerinin çok azıyla kalırlar hayatta. Hatta bazı günler zihninde dolaşan onca yapması gerekenler var ken kolunu bile kıpırdatmadan evden de çıkmadan hafta sonunu geçirebilir. Aç kalsa bile çalışmamadan devam edebilir. Aynı şekilde bir ağaç mükemmelen bir ağaçtır. Tohum olarak toprağa düştüğü andan itibaren dışsal koşulların tetiklemesiyle labuğunu çatlatır dışarı çıkar, toprağın içinde gelişir kök salmaya başlar ve yüzeye çıkarak büyümeye devam eder. Bugün canım istemiyor diyerek o gün fotosentez ve büyümemezlik yapmaz. Büyüyüp geliştiğinde dallarında kuşlar, gölgesinde canlılar rahat eder. Mutlaka bir işe yararlar. Oysa bir insan olarak toplumsal kültürel yapılara göre değişen oranlarda insanlarda eksiklik, pasiflik, endişeler, korkular, asosyallik vb nedenlerle insan kendisi olamayabiliyor. Japonya'da mesela aşırı toplumsal mükemmeliyetçilik nedeniyle, mezuniyetinden sonra 1-2 yıl iş bulamayan gençler, anne babasının evinden çıkmayıp bir odaya kapanarak bilgisayar oyunları oynayarak zamanlarını geçiriyormuş. Ben de bu derece olmasa bile bazen hayatımın dolu dolu ve anlamlı yaşayıp yaşamadığımı sorguluyorum. Çalıştığım yerlerde, mahallemde, akrabalarımla, çocuklarımla eşimle evliyken gerekli bağlantıları ve ilişkiler ağını kuramamış olabileceğimi düşünüyorum. Ve ölümle ilgili düşüncelerin zihnini yokladığı anlarda da hayatımı iyi yaşayıp yaşamadığım, geriye biz iz bırakıp bırakmadığım gibi konularda baştaki o "kaygı" duygusuna kapılıyorum. Zaman zaman bu kaygı ölüm korkusunu da beraberinde getirip, anksiyeteye doğru yöneldiği de oluyordu. Ama bu dönem artık yok gibi. Ölüm herkesin başında. O zaman insan için geriye ne kalıyor ? Geriye bir ses, biz iz bırakmak isteği. Ve bu isteğin olmadığı gibi bir düşüncenin getirdiği bir "kaygı" duygusu...

Bir ay oldu yüreğim kabul etmiyo

zeynep hanım öncelikle bizlere kılavuz olduğunuz için teşekkür ederim . Yas süreci kesinlikle sizin de söylediğiniz gibi herkes de farklı etkilere sebebiyet veriyor ve herkesin bununla başa çıkma şekli çok farklı ben babamı 47 gün önce kaybettim ve ani bir kayıptı hiç beklemediğimiz ertesi gün için planlar yapmıştık fakat ne yazık ki ertesi günümüz olmadı . birde ben babam ile birlikte çalışıyorum bu yüzden benim için çok ağır oldu başa çıkmaya çalışıyorum sizden rica etsem böyle bir yas süreci için anlatabileceğiniz bir video paylaşabilir misiniz ? Eminim benim gibi olan birçok insan vardır iyi ki varsınız .

3 kezz kpssye girdim üçünde de atanamadım teselli veremiyorum istediğim şeyler asla olmuyor

En yakın arkadaşıma 4. evre mide kanseri teşhisi konulalı 7 ay, onu sonsuza dek kaybedeli 5 ay oldu. Ağlamadan onu anabileceğim zaman olacak mı bilmiyorum. Arkadaş diyorum da birbirimizin geleceğiydik. Tüm aşamaları en az bir kez geçtim yas sürecindeki. İnkara geri döndüm.

Emeğinize sağlık şifa oldu

hocam sizi seviyorum öncelikle çok <3 sanırım içimizde hissettiğimiz bitmeyen hüzün duygusu , o kadar büyük ki, bitmesini istemek , buna inanmak çok daha kolay geliyor. YAŞAYALIM, SÜREÇLERDEN GEÇELİM VE BİTSİN.Yasla yaşamak benim 18 gün önce tanıştığım bişey henüz , yolda olmak dediniz ya , bu yola ve bu gerçekliğe alışmak sanırım bu, hüznün geçmeyeceğini hep bilmek .. zor olan

Canımmmm kardeşim

🤍

Tek gerçek teselli ahiret inancım sanıyorum yazıyordum ki iman dediniz kesinlikle katılıyorum... o kadar içime işlediki mimikleriniz ses tonunuz

Teselli hakkında okuduğunuz kitabın ismini rica edebilir miyim?

“Dünya artık daha az tamam bir yer” ,bu sözleriniz gelip sarılıveriyor özenle sakladığım duygularıma 🫶🏻

Sizinle ayni goruste olup olmama kismindan ote daha BUYUK RESIMDEN bakip bunu seffafca paylasmissiniz. Ben insani olanla ilgileniyorum. Bu yil 17 yillik dostumu 7 yillik kopwgimi kaybettim. Sonra sacma bir kelimanin altini actim... kaybettim benim miydi ki onlar kaybettim. Annemi babami dayim teyzemi kaybetmistim 20 li yaslarda yaslarla ogrendim. Ama bu yil ki dostumun elvadasi beni kendime getirdi. Hic bir bu kadar derinde bir ogretiye daha dogrusu tokat gibi carpan gerceklige yaklastirmamisti beni. Bu nedenel PAYLASTIKLARINIZ COK KIYMETLI VE RUHA VE OZE VE INSANA DOKUNAN... BEN BUNLA IKGILENIYORUM. INSAN OLMAK ILE :)

Bu kadar güzel anlatım süpersiniz çok iyi geldi

Çok iyi geldi teşekkür ederim

Ne güzelsinn 🌿

🖤🖤🙏

ölen sevdiklerin sana taşınıyorlar bir şekilde… ne kadar ortak düşüncemiz var sizinle.. Daha dün araba kullanırken babamın direksiyona koyduğu elleri zihnimde hafızamda yer etmiş aynı şekilde direksiyonu tuttuğumu görünce aklımdan “aaa babam da böyle tutuyordu, ben de aynı onun gibi yaptım” diye geçirdim aklımdan. Sanki ellerim onun elleri oldu o anda, tekrar aynu hareketi yaptım ve bu bana iyi geldi güç verdi sanki, çünkü hala bende yaşıyor.. sizi seviyorum yas hakkında lütfen daha çok şeyler anlatın, ilaç gibi geliyor videolarınız💕

Sufiler için ölüm deyince ilk akla gelen ; Nefsin ölümüdür. Bedenin ölümü daha sonra akla gelir ...

Ölüm, boşanma, göç... Yas gerektiren bunca sey yasaniyorken hayatimizda bir yığına dönüşen duygularla basetmeye çalışırken tek başıma olmadigim düşüncesi ,o ağırlığı paylaşma hissi doğuruyor. Dinledikçe minnet duyuyorum, en zor duygularinizi en açık haliyle paylaştığınız için. Nasil bilmiyorum ama şifalı bisey❤

Ses tonunuzun şifali bir tarafi var. Gözümden gönlüme aktı öyle güzel ki. Teşekkürler❤

Sanatçı büyük bir acıyla durur durur ve icindekini bir sanata bir dokunuşa çevirir. Sizi dinlerken bunu hissettim acınız birçok insana iyi gelecek bir dokunusa dönüşüyor, bu bile babanızla aranızda bir bağ olarak sizi güçlendiriyor. Video çekmeye dokunmaya devam edin lütfen ✨

İyi ki açdız bu kanalı lütfen çok konusun❤

Çok sevdiğim kardeşimi 1 yıl önce kaybettim. İçim o kadar yanıyor ki. Bütün yas teorilerini okudum. En çok sizin söyledikleriniz yarama merhem oldu. Beni teselli ettiğiniz için size sanki yürekten sarıldım..

Depremde ailemi kaybettim ah nasıl acı anlatamam anlatamam 4 kişiyi birden aniden veda etmeden hem de.. çok iyi geliyorsun bana Zeynep. Hayat çok zor Zeynep. Evet deprem oldu ölen öldü ya biz geride kalanlar ne iş var ne ev var. Üstüne cahil milletle uğraşıyoruz miras kavgalarıyla uğraşıyoruz. Ben bu kadar yükü hakketmiyordum be hakketmiyordum. Annem babam abim canlarım düğünüm olacak ve sizi çok özlüyorum duyun beni hissedin beni olur mu?

Kendi elinden tutmak diye bir şey var. İyi ki var bu duyguları verene şükürler olsun. ❤

Sevgili Zeynep kardeşimi kaybedeli 75 gün oldu, karşıma sen çıktın tesadüfen iyi ki çıktın bende umarım zamanla aşabilirim, çok içim acıyor ve çok özlüyorum onu🙏emeğine, sesine, kalemine sağlık👌

10 yıl olmuştur rahat psikonet videolarını düzenli izlerken Alp hocanın sakinliği ve sizin sıcak enerjiniz çok iyi geliyordu severek izliyordum. Bu süreçte bende babamı kaybettim tabi iyi kötü daha bir sürü yaşantı ve anlamın içinden geçtim. Sizde de benzer sonucu gördüm bu sadece yaş alıp olgunlaşmak değil sanırım yas sürecinin içinden geçmekmiş insanı biraz buruk ama daha gerçek yapan. Ben tüm kumdan kalelerim yıkılmış gibi hissetmiştim, sonra cesaret bulamadığım çoğu şeyi yapma cesareti çıktı içimden. Tek olumsuz tarafı fazla merhamete kapılıp kurtarıcı kimliğine büründüm özel hayatımda. Bu da öğrenmenin başka bir şekli sanırım, hayat boyu hep sürüyor. Sizi tekrar izliyor olmak çok güzel, kalbinizi açtığınız için teşekkürler insan duygusuna karşılık bulunca tamamlanıyormuş çünkü sizi bu ara izledikçe bunu çok iyi anladım, daha doğrusu hissederek deneyimlemiş oldum. ❤

Henüz bu denli bir yakınımı kaybetmeme rağmen bu gerçek yaşandığında sizinle dediklerinizle tecrübelerinizle daha sağlıklı bir süreç yaşayacağımı hissediyorum. Sadece yaşayanlara değil herkese dokunuyor dedikleriniz 🌸

Çünkü sevgi ölümsüzdür, çünkü insan ruhu ölümsüzdür. ❤

Çok çok sevgi 💜

Ruhuma çok iyi geliyorsunuz iyi ki buluştuk ve alanımı hep genişleten can oldunuz bana.

Bitmeyen bir hüzün ve asla bitmeyecek😢

Sizi dinlemek beni çok rahatlatiyor❤

❤❤❤

O kadar iyi geliyorki sizi dinlemek.Esimi kaybedeli 2.5 yıl oldu ama içimdeki boşluk hiç dolmuyor.Cocuklarim,torunlarım,arkadaşlarım olmasına rağmen sanki bu dünyada tek başıma kalmışım gibi hissediyorum.😢

13 yıl önce kızımı kaybettim Bu acıyı hiç bir şey teselli etmiyor.Eşyalarını kullandığı her şeyi saklıyorum bıraktığı gibi Ev değiştirdim ilk önce kızımın eşyalarını yerleştirdim.Onun sonsuzluğa gittiği gece yatağında yattım. Kabul etmek çok uzun zaman aldı.Gittiğim her yere onun gözüyle bakıyorum . Ağlayamadım bile ben de bi gariplik var diye düşündüm bazen. Benim üzülmemi kendimi bırakmamı istemezdi diyerek kendimi toparlıyorum Çünķü beni gördüğünü biliyorum. Benden beden olarak gitti ama her zaman yanımda olduğunu hissediyorum bu bana dayanma gücü veriyor.Söylediklerinize Kesinlikle katılıyorum. Herkesin kendince geliştirdiği sabır,dayanma gücü var.Hiç bir sey eskisi gibi olmuyor çok eksik bazen bomboş .Bir yerlerden yaşama tutunma çabası gelişiyor ve bi sekilde tekrar yeni bir hayat kurma gayretine giriyorsunuz. Hiç yaşamamış olduğunu asla kabul edemeden .En korktuğum şeydi kızımı kaybedersem yaşayamam derdim Beni ayakta tutan bi güç var sanki. Babamı,annemi eşimi de kaybettim fakat evlât acısı gibi hiç bir acı yaşamadım. Allah kimseye de göstermesin...

🤗

Birileri sizinle aynı duyguyu yaşaması çok farklı yalnız olmadığınız acının nasıl olduğu ve kaybımızın her geçen gün zorlaşıp özlemin artması dediğiniz gibi gözümüzden gönlümüze akar ve sürekli orda onunla konuşuruz.Ruhlar kalpte konuşmaya başlar.❤️

Anlaşılmak ne güzel bir duygu. Teşekkürler 🤍

❤️❤️❤️❤️❤️🧿🧿🧿

Sizi dinlerken aynı seyleri yaşadıgımız onlarca kısı olusu bile insana yalnız olmadgımı hıssettırıyor gercekden delirmiyorum herkes aynı seylerı yasayabılır bu normal dıyebılıyorum iyiki varsınız ❤️❤️❤️❤️

Bu arada arkadaki Psycholgy yazısı da bir subliminal mesaj 😉.

Ben sevdiklerimi ne aklımla ne kalbimle severim çünkü kalp durur akıl unutur. Ben sevdiklerimi ruhumla severim çünkü ruh ne durur ne de unutur.

Çooook teşekkürler 🤍

Bir konuşmanın her saniyesi nasıl bu kadar kıymetli olabilir?. Nasıl bu kadar kalbe dokunabilir...❤ İyi ki varsın Zeynep Selvili.

17 yasindayim bir aydan fazladır her gece ağlıyorum. Ailemle bir anı yaşarken, onlara bakarken öleceklerini düşünüp anı kendime zehir etmem yetmiyormuş gibi kendi ölümümü de düşünüyorum. Küçüklükten beri bundan korkmuşumdur, 8 9 yaşlarımda yakınlarımın vefatını düşünüp ağlardım. Sonralarda geçti bu. 16 yaşıma kadar hiç kaybım olmadı. 16 yaşımda anneannemi kaybettim ve bu durum beni fazla etkilemese de annemi çok etkiliyordu ve zor zamanlardan geçiyordu. Üzüldüğüm tek durum annemin kendini her gün harab etmesiydi yine dünya toz pembeydi benim için ardından 17 yaşımda bir gün önce yanımdan geçen pek de samimi olmadığım okuldan bir çocuğun suda boğularak can vermiş halini çıkarılırken görmem beni darma duman etti. Bu durum beni etkilemişti bundan sonra farkettim ki ölüm gerçekmiş ve bizi de bulabiliyormuş. Okullar kapanınca kendi başıma kaldım ve bu hâl çığ gibi büyüdü her dakikamı bunu düşünerek yaşıyorum. Ailem, evebeyinlerim, kardeşlerim ve yaşayamadigim hayatim benim için çok önemli delirmek üzereyim yardıma ihtiyacım var ne yapacağımı bilmiyorum

Ölüm anı ölümün şekline bağlı olarak yoğun bir fiziksel ve psikolojik acı süreci demektir.Tıp dilinde agoni evresi bu süreçtir.İslami literatürde sekerat hali diye geçer.Elinizin koptuğunu düşünün.Korkunç bir acı değil mi? işte ölüm şeklinize göre bu acıyı düşünün.Muazzam bir psikolojik ve fiziksel acı süreci.Çünkü ölüm süreçtir. Taki bilinciniz sonsuza kadar kapanana dek.Bedeninizin aldığı ağır hasar sizi hayattan koparır. İslami literatürde insan ölmeden önce vefat ettirilir.Vefat, bilincin şuurun çekilmesi demektir.Hiç uyanmayacağınız bir koma, algı olmadığı için hiçbirşey yok. O güzel tatlı bedeniniz zamanı geldiğinde parçalanacak. Kimse kendini kandırmasın.Savaşta ölen zavallı çocukta o dehşet acıyı yaşadı.Bundan kaçış yok kendizi hazırlayın. 'Kaç yüz yıl yaşarsanız yaşayın, Ölüm yine sonsuz olacaktır.'

Hepimize yaşarken ölmeyi nasip et yarabbi